Miejscowość w dolinie Leśnego Potoku. Najstarsza pisemna wzmianka pochodzi z roku 1297. Założona została przez rodzinę Gorgey z Toporca w czasie kolonizacji sołtysiej na terenie, który do dnia dzisiejszego nosi nazwę Stara Leśnica. Obok niej istniała także w XV wieku Nowa Leśnica, co świadczy o szybkim rozwoju miejscowości. W XVI wieku ziemianie sprzedali ją zakonnikom z Czerwonego Klasztoru. W XIX wieku miejscowość często odwiedzali goście uzdrowiskowi, którzy spacerowali między Smerdzonką (Czerwony Klasztor) i Szczawnicą. W okresie 1938-1939 miejscowość należała do Polski.
Zarówno w przeszłości jak i obecnie mieszkańcy zajmowali się rolnictwem i pasterstwem, często przemieszczając się do okolicznych miejscowości. W czasie zimy pracują w lasach oraz przy domowej produkcji (obróbka drewna, snycerstwo, tkactwo).
W miejscowości znajduje się kościół rzymskokatolicki z XVII wieku, zbudowany na fundamencie gotyckim, domy w zabudowie szeregowej z bocznymi bramami wejściowymi i drewniane chaty z grubych bierwion. Zachowało się wiele opowiadań dotyczących Pienin a w miejscowości czasami nosi się jeszcze tradycyjne, mało zdobione, stroje góralskie.
