Miejscowość na wschodnich zboczach Magury Spiskiej, znana przede wszystkim ze swojego uzdrowiska i leczniczych ciepłych źródeł. Teren miejscowości był już zasiedlony w okresie paleolitu, na co wskazują znaleziska w trawertynowych kamieniołomach. Miejscowość była zasiedlona na prawie z Podolińca. Pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1329. Wraz z dobrami podolińskimi weszła w latach 1412-1772 w skład polskiego zastawu. Obywatele byli rolnikami i płóciennikami, zajmowali się także hodowlą bydła. Od XVII do XIX wieku znajdowała się tu papiernia, której wyroby cieszyły się dużym powodzeniem. Był tu także duży tartak, i jeszcze w XX wieku dwa młyny, trawertynowe kamieniołomy, miejska elektrownia.
Pośród parku leśnego na zachodnim skraju miejscowości, przy leczniczych ciepłych źródłach mineralnych powstało uzdrowisko Wyżnie Rużbachy. Jego historia sięga XV wieku. Początkowy rozwój uzdrowiska trwał do końca XVI wieku, gdy stanowiło ono własność rodziny Lubomirskich, starostów Zamku Lubowlańskiego i spiskich miast, które były oddane w zastaw Polsce. Zyskało ono wówczas uznanie polskiej szlachty, a później węgierskich feudałów. Po powrocie miast spiskich do Węgier, uzdrowisko stało się własnością państwa, co nie sprzyjało jego rozwojowi. Częściowy renesans uzdrowisko przeżywało w XIX wieku, kiedy stało się majątkiem rodziny Zamojskich, zwłaszcza za życia ostatniego z nich, który przyczynił się do rozwoju uzdrowiska w okresie przed II wojną światową.
Lecznicze wody uzdrowiskowe należą do rodziny wód mineralnych hydro-węglanowo-síarczanowych i wapniowo-magnezowych. Dziewięć źródeł daje aż 150 litrów wody na sekundę o temperaturze od 19 do 22 °C. W uzdrowisku leczone są choroby układu nerwowego, choroby płuc i narządów ruchu. Rużbachy są też znaną miejscowością wypoczynkową.
Wyjątkową atrakcją jest największe na Słowacji jezioro trawertynowe Krater, o średnicy 20 metrów i głębokości 3 metry.
W miejscowości znajduje się rzymskokatolicki kościół barokowy z II połowy XVII wieku, z cudownym barokowym wnętrzem oraz Biały dom, budynek stanowiący dominantę parku uzdrowiskowego, zbudowany na trawertynowych skałach.
